Vleesconsumptie
De vleesconsumptie in Nederland is na jarenlange stijging voor het eerst licht afgenomen. De Nederlander behoort met een gemiddelde vleesconsumptie van 84,6 kilo per jaar nog steeds tot de grootverbruikers van Europa, maar er is hoop. In de media wordt al driftig gespeculeerd over de mogelijke oorzaken: Jonge consumenten zijn gevoeliger voor de boodschap dat vlees eten slecht is voor het klimaat; mensen bewegen minder en hebben daardoor minder eiwitten nodig; en consumenten maken zich steeds meer druk om hun gezondheid.
Elke keer komt weer de vraag waar nu de verantwoordelijkheid ligt. In mijn vorige blog werd al duidelijk dat we niet op de overheid moeten wachten. Moeten we dan de supermarkten onder druk zetten om een doorbraak te bewerkstelligen? Makkelijker gezegd dan gedaan, want de consument moet dan ook bereid zijn om dat stukje vlees in de schappen te laten staan. Bij de NVB krijgen we regelmatig kritiek dat we niet op de barricades staan. We worden verweten te passief te zijn. Natuurlijk trek ik me dat aan, maar ik geloof niet in een aanpak van kwaad met kwaad bestrijden. Het is helaas een feit dat de vleesindustrie veel meer promotiebudget heeft, dat economische belangen vaak zwaarder wegen, en dat wij moeten roeien met de riemen die we hebben. Er zijn volop argumenten aanwezig om de vleesconsumptie drastisch omlaag te brengen. Ik zie het als taak om dit op de juiste manier te communiceren. Wij geloven daarom in een positieve en toegankelijke campagne, waarin mensen gestimuleerd worden om minder vlees te eten. En dat kunnen we bereiken, zelfs met een beperkt budget.
